Parafia św. Brata Alberta w Łukowie erygowana w 1992 r. Kościół parafialny murowany (styl współczesny), wybudowany w latach 1994-2002, staraniem ks. Janusza Onufryjuka , poświęcony przez bpa Henryka Tomasika. Należy ona do najmłodszych w diecezji siedleckiej i najmłodszych w samym mieście. Powstanie nowej parafii oznacza, że Łuków się rozrasta i rozwija, a wraz z tym rozwojem trzeba zaspokajać duchowe potrzeby mieszkańców miasta. Jeszcze kilkanaście lat temu zaspokajanie takich potrzeb, choćby najbardziej palących, nie było wcale takie oczywiste. Budowa świątyni nie zależała bowiem tylko od woli parafian czy duchownych. Potrzebna była zgoda władz, a o nią w PRL nie było wcale tak łatwo. Jednak lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku to już zupełnie co innego. Trzeba było jednak ładnych kilku lat i ogromnej aktywności ks. Janusza Onufrejuka, aby kościół pw. św. Brata Alberta został wybudowany.

Parafia jest bardzo młoda, ale znajduje się w mieście posiadającym wielowiekową wspaniałą historię. Warto więc wspomnieć o miejscach i zdarzeniach związanych z częścią miasta należącą do parafii św. Brata Alberta. Tereny, które obejmuje parafia są bardzo - można rzec - „literackie”. Chodzi tutaj o nazwy ulic. Ich patroni to wielcy pisarze i poeci, jak Kasprowicz, Sienkiewicz, Strug czy Żeromski. Są też bohaterowie literackich utworów: Grażyna, Goplana, Konrad Wallenrod, Pan Tadeusz, Jankiel, Wojski, Skrzetuski, Wołodyjowski oraz Staś i Nel. Nieprzypadkowo uczczono nazwami ulic bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza. Sam pisarz - noblista, wywodzący się z ziemi łukowskiej, również ma swój pomnik na terenie parafii pw. św. Brata Alberta. Jego odsłonięcie było jednym z najważniejszych punktów programu obchodów 700-lecia Łukowa w 1933 r. Na rocznicę tę złożyło się szereg imprez, m.in. powiatowe święto sportowe w maju, z udziałem aż 1600 zawodników. W kulminacyjnym dniu Święta wzięli udział m. in. wojewoda lubelski i kierownik Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Bardzo ważnym dniem był 28 maja 1933 r, kiedy to właśnie na terenie obecnej parafii pw. św. Brata Alberta odsłonięto pomnik Henryka Sienkiewicza. Udział w tej uroczystości wzięło 15 tys. osób. W komitecie budowy pomnika były bardzo znane i cenione w Łukowie persony. Sam postument wysokości 7 m został wykonany przez miejscowych majstrów, a wykończony zewnętrznie przez specjalistów z Warszawy.

Oprócz odsłonięcia pomnika Sienkiewicza, odbyło się też oddanie do użytku nowej ulicy 700-lecia. We wrześniu 1933 r. zjechali się wychowankowie i wychowawcy wszystkich łukowskich szkół średnich, a 10 września odsłonięto tablicę pamiątkową wmurowana na froncie gmachu Zarządu Miejskiego. Tablica wykonana była z brązu i czciła pamięć 700-lecia Łukowa. Tak to niegdyś świętowano na terenie obecnej parafii pw. Św. Brata Alberta.

Do oddanej w 1933 r. ulicy 700-lecia Łukowa przylega stary cmentarz, z liczącym sobie ponad 170 lat kościołem św. Rocha - dowód, że nawet przybliżając dzieje młodej łukowskiej parafii nie uciekniemy od historii. Spoczywają tam bohaterowie walk o niepodległość z czasów ostatniej wojny: żołnierze Armii Krajowej zabici w walkach oraz pomordowani po wojnie, a także harcerze z Łukowa i okolic, którzy złożyli młode życie za Ojczyznę.

źródło: Katolickie Echo Podlasia 02.02.2007

Ulice należące do parafii:

• Cegielniana,
• Cetnarskich,
• Cicha,
• Filomatów,
• Filaretów,
• Gołaszówiec,
• Goplany,
• Grażyny,
• Jankiela,
• Kasprowicza,
• Kaszubskiego,
• Kilińskiego,
• Kiernickich,
• Konrada Wallenroda,
• Kryńskiego,
• Nowogródek,
• Nowowiejskiego,
• Pana Tadeusza,
• Patoki,
• Południowa,
• Rolnicza,
• Sienkiewicza,
• Skrzetuskiego,
• Sportowa,
• Stasia i Nel,
• 700-lecia,
• Struga,
• Świderska,
• Wereszczakówny,
• Wilczyńskiego,
• Wojskiego,
• Wołodyjowskiego,
• Zagrodowa,
• Żelechowska,
• Żeromskiego.

Księża pochodzący z parafii: 

• Ks. Bp. Henryk Tomasik
• ks. Jerzy Pietrzak
• Ks.Tomasz Pycka
• Ks. Alfred Wasilak
• Ks. Artur Suska
• Ks. Krzysztof Dorosz
• Ks. Michał Mościcki (2007)
• Ks. Tomasz Cabaj (2012)
• Ks. Szczepan Skorupski (2012)
• Ks. Kamil Mazurkiewicz (2014)

Siostry zakonne: 

•  Grażyna Rzymowska
• Agnieszka Pycka
• Joanna Cegiełko
• Katarzyna Szczygielska
• Justyna Wiąckiewicz

Ks. Biskup Radomski Henryk Tomasik

Z parafii św. Brata Alberta w Łukowie pochodzi J.E Ks. Bp. HENRYK TOMASIK.

Ksiądz Biskup Henryk Marian Tomasik urodził się dnia 4 stycznia 1946 r. w Łukowie w rodzinie rolniczej. Do wspólnoty Kościoła został przyjęty poprzez sakrament chrztu świętego, który otrzymał 27 stycznia tego samego roku w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie. W tej parafii przystąpił też do pierwszej spowiedzi i Komunii świętej a w 1958 roku z rąk biskupa Mariana Jankowskiego przyjął sakrament bierzmowania, kształtując i rozwijając w ten sposób życie duchowe.

W swoim rodzinnym mieście ukończył szkołę Podstawową oraz Liceum Ogólnokształcące. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego, idąc za głosem powołania kapłańskiego, wstąpił w 1963 roku do Wyższego Seminarium Duchownego im. Benedykta XV w Siedlcach. Przez 6 lat poprzez studia filozoficzno-teologiczne oraz formację duchową przygotowywał się do posługi kapłańskiej. Jako kleryk, w ramach represji stosowanych przez władze komunistyczne wobec Kościoła, został powołany do odbycia służby wojskowej w Szczecinie, jednak ze względu na stan zdrowia po kilku miesiącach został z niej zwolniony. Święcenia kapłańskie przyjął przed 40 laty - 31 maja 1969 roku w katedrze siedleckiej z rąk biskupa Jana Mazura.

Jako neoprezbiter rozpoczął pracę duszpasterską w parafii Radoryż Kościelny, gdzie przez dwa lata pełnił obowiązki wikariusza i prefekta.

W 1971 roku został skierowany przez władzę duchowną na studia specjalistyczne na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie pod okiem znakomitych profesorów m. in. kard. Karola Wojtyły, o. Alberta Mieczysława Krąpca czy pochodzących z diecezji podlaskiej ks. Stanisława Kamińskiego i ks. Mariana Kurdziałka, pogłębiał swoją wiedzę i zainteresowania. W 1974 roku ukończył studia uzyskując stopień magistra filozofii, a w 1984 roku obronił doktorat na podstawie rozprawy: „Osoba jako byt i norma w filozofii kard. Karola Wojtyły” napisanej pod kierunkiem ks. prof. Tadeusza Stycznia.

W 1974 roku został mianowany wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym diecezji siedleckiej, z którym związany jest do dziś. Na przestrzeni 35 lat pracy dydaktycznej prowadził wykłady z etyki, teodycei, filozofii religii, antropologii, a także z psychologii i katolickiej nauki społecznej.

Jednocześnie w 1975 roku ks. Henryk Tomasik został ustanowiony duszpasterzem młodzieży akademickiej w Siedlcach, pełniąc tę posługę z wielkim zapałem i poświęceniem aż do nominacji biskupiej. Angażował się także w działalność Klubu Inteligencji Katolickiej w Siedlcach, będąc jego współzałożycielem i pierwszym kapelanem oraz organizował Dni Kultury Chrześcijańskiej w Siedlcach. Przyczynił się do powstania Pieszej Podlaskiej Pielgrzymki na Jasną Górę, której był kierownikiem i przez wiele lat przewodnikiem grupy akademickiej.

Ksiądz Biskup Jan Mazur doceniając gorliwą i wszechstronną pracę mianował ks. Henryka Tomasika w 1989 roku kanonikiem honorowym, a w trzy lata później kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej w Siedlcach.

21 listopada 1992 roku ks. kanonik dr Henryk Tomasik został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji siedleckiej, ze stolicą tytularną Fornos Minore. Sakrę biskupią otrzymał w Bazylice św. Piotra w Rzymie 6 stycznia 1993 roku z rąk papieża Jana Pawła II.

Od 19 stycznia 1993 roku Ksiądz Biskup Henryk Tomasik pełni funkcję wikariusza generalnego diecezji, wspierając w rządach diecezją najpierw Biskupa Jana Mazura, a następnie jego następców Biskupa Jana Wiktora Nowaka i Biskupa Zbigniewa Kiernikowskiego. W latach 1993-1996 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Teologicznego w Siedlcach. Z wielkim zaangażowaniem uczestniczył w pracach zmierzających do beatyfikacji Błogosławionych Męczenników Pratulińskich oraz przygotowaniem wizyty apostolskiej Jana Pawła II w naszym mieście, która miała miejsce 10 czerwca 1999 roku.

Decyzją Benedykta XVI z 16 października 2009 r. bp Henryk Tomasik został mianowany biskupem radomskim. Uroczysty ingres bp. H. Tomasika do katedry radomskiej odbył się 14 listopada 2009 r.

Ksiądz Biskup Henryk Tomasik znany ze swojej bardzo gorliwej i aktywnej posługi pasterskiej na terenie diecezji siedleckiej, a także na forum ogólnopolskim. Na szczególne podkreślenie zasługuje praca z polską młodzieżą. Ksiądz Biskup, nazwany „Biskupem, który wierzy w młodzież”, wykorzystując bogate doświadczenie zdobyte w ciągu tak wielu lat pracy z młodzieżą w duszpasterstwie akademickim, pełni obecnie w strukturach Konferencji Episkopatu Polski funkcję przewodniczącego Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży, jest Krajowym Duszpasterzem Młodzieży, delegatem ds. Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży oraz delegatem ds. Światowych Dni Młodzieży. Od wielu lat jest także odpowiedzialny za przygotowanie duchowe i organizacyjne oraz udział polskiej młodzieży w Światowych Dniach Młodzieży, osobiście uczestnicząc w spotkaniach Jana Pawła II z młodzieżą w Manili, Paryżu, Rzymie i Toronto oraz Benedykta XVI w Kolonii i Sydney. Chętnie także przy różnych okazjach spotyka się z nauczycielami i wychowawcami, doceniając ich rolę w procesie wychowania młodego człowieka oraz szukając wspólnie z nimi dróg rozwiązywania wielu problemów i zagrożeń, które dotykają współcześnie dzieci i młodzież.

Jako motto swojej posługi biskupiej przyjął słowa zaczerpnięte z Modlitwy Pańskiej: „Adveniat Regnum Tuum” – „Przyjdź Królestwo Twoje!". Wielki Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński o tych słowach pisał: „Pamiętajmy, że usposobienie człowieka Bożego, który dobrze zrozumiał wołanie: „Przyjdź Królestwo Twoje” – to miłość, życzliwość i dobroć; to ustąpienie miejsca drugiemu człowiekowi i działanie zawsze na jego korzyść; to ciche „na palcach” stąpanie wokół swego bliźniego; to panowanie przez pokorę, na kolanach przy naszych braciach …”. Patrząc na życie i posługę Księdza Biskupa Henryka Tomasika, człowieka Bożego, myślę, że śmiało można powiedzieć, że Ekscelencja właściwie odczytał słowa Chrystusa Pana – bo przecież miłość, życzliwość, pokora i dobroć, bo szukanie dobra drugiego człowieka, bo troska o zbawienie duszy i świętość każdego bez wyjątku – to te cechy, które są dostrzegalne i tak bardzo wyraziste dla każdego z nas.