Służba Ołtarza
Opiekun: ks. Adam
Spotkania: sobota 10:00
Ministrant lub minister (łac. ministro – służyć, posługiwać, pomagać) – osoba posługująca przy celebracji Mszy świętej oraz przy sprawowaniu pozostałych sakramentów i sakramentaliów (np. błogosławieństwa, pogrzeby, czy nabożeństwa). Ministranci są wiernymi świeckimi. Zaleca się, aby po okresie przygotowawczym zostali uroczyście pobłogosławieni do pełnienia funkcji ministranta w Zgromadzeniu Liturgicznym.
Strój liturgiczny
Każda diecezja, a nawet parafia ma własne zasady, dotyczące ubioru członków Liturgicznej Służby Ołtarza. Tradycyjnym strojem, który ma najdłuższą historię jest:
- komża
- pelerynka − zakładana wokół szyi i na ramiona na komżę. Kolor kołnierza również odpowiada okresowi liturgicznemu
- alba − dla lektorów i ceremoniarzy
Stopnie formacji ministranckiej
Krajowe Duszpasterstwo Służby Liturgicznej dzieli formację na następujące stopnie i funkcje:
- kandydat – nie nosi jeszcze komży lecz szarfę, ale uczy się w tym czasie posługiwania do mszy, odpowiedzi mszalnych itp., ten okres próby trwa zazwyczaj rok
- choralista (ministrant) – daje wiernym sygnały do przyjęcia odpowiednich postaw ciała za pomocą kołatek, dzwonków i gongów;
- ministrant światła (inaczej ceroferariusz; łac. niosący świecznik) – opiekuje się świecami, posługuje do nich;
- ministranta krzyża (inaczej krucyferariusz łac. crux: krzyż oraz ferre: nieść - niosący krzyż) – nosi krzyż podczas procesji i drogi krzyżowej;
- ministranta księgi (inaczej librysta lub manduktor; z łac. liber – księga) – dba o księgi liturgiczne, przygotowuje je przed celebracją liturgiczną; może posługiwać celebransowi przy mszale;
- ministrant ołtarza może pełnić następujące funkcje:
- ministrant wody – nosi kociołek z woda święconą: podczas aspersji (pokropienia wiernych woda święconą) oraz błogosławieństw i poświęceń.
- ministranta kadzidła – funkcje spełniają dwaj ministranci:
- turyferariusz – (od łac. turyfera) odpowiedzialny jest za kadzielnicę (trybularz): jej przygotowanie i utrzymanie w czystości;
- nawikulariusz – (od łac. naviculum) służy razem z turyferariuszem – niesie kadzidła w naczyniu, zwanym "łódką";
- ministrant ołtarza – posługuje przy naczyniach liturgicznych; podaje chleb, wino i wodę do sprawowania Eucharystii, usługuje kapłanowi, a przy udzielaniu wiernym Komunii świętej, przytrzymuje patenę pod Ciałem Pańskim, by jego partykuły nie spadły na ziemię;
- lektor – ministrant Słowa Bożego – osoba po specjalnym kursie; proklamuje Słowo Boże (czytania z wyjątkiem Ewangelii) oraz odczytuje wezwania Modlitwy Powszechnej; może, za zgodą celebransa odczytać lub zaśpiewać psalm.
- ceremoniarz – mistrz ceremonii – osoba po specjalnym kursie trwającym zazwyczaj rok; jego zadaniem jest koordynowanie działań pozostałych ministrantów; jest odpowiedzialny za prawidłowy przebieg liturgii, przeprowadza próby z ministrantami, musi być zaznajomiony z przepisami liturgicznymi;
- psałterzysta – wykonuje psalmy, zazwyczaj jest ministrantem Słowa Bożego posiadającym uzdolnienia muzyczne;
- kantor – intonuje pieśni, dba o oprawę muzyczną liturgii i zaangażowanie wiernych w śpiew, ta funkcja rzadko już występuje w Polsce i jest często mylona z psałterzystą. Kantor zazwyczaj jest ministrantem Słowa Bożego posiadającym wykształcenie muzyczne
- animator liturgiczny – jest starszym ministrantem (zazwyczaj powyżej 16 lat) lub osobą dorosłą, na ogół po specjalnym kursie; opiekuje się grupą ministrantów.
Można wyróżnić także inne funkcje:
- Kaperiusz – ministrant trzymający mitrę i pastorał przez welon bądź specjalne rękawiczki.
Patroni ministrantów:
- św. Alojzy Gonzaga
- św. Dominik Savio
- św. Jan Berchmans
- św. Stanisław Kostka
- św. Tarsycjusz
- św. Jan Bosco